Coś wisi w powietrzu

Jako, że mamy się wymeldować do 12:00 a nam się tak jakby kompletnie nie śpieszy idziemy najpierw zjeść zavtrak. Trafiamy do fajnej knajpki (takiej gar kuchni) gdzie przychodzą sami miejscowi, z plastikowymi stołami i krzesłami siadamy po jabłonią z apetytem zjadając wszystko co zamówiliśmy. Po śniadaniu ruszamy jeszcze raz na plażę wygrzać się w środkowo azjatyckim słońcu. Miałem tego nie robić, ale być tu i się nie wykąpać to jak polać i nie wypić! Woda była konkretnie rzeźka, choć gorszę było już samo wyjście z wody. Jezioro zaliczone. Paula wylegiwała się w tym czasie jak młoda foczka na wojskowej macie ;) Po dwunastej znaleźliśmy przystanek, który ktoś nam wskazał. Oczywiście taksiarze twierdzili, że marszrutki do Karakol prędko nie będzie itd. I faktycznie trochę czekaliśmy, aczkolwiek skorzystaliśmy z shared taxi za 150KGS. Moim zdaniem opcja wygodniejsza niż marszrutka.

Do Karakol zajeżdżamy popołudniem. Miasto ponoć trzecie co do wielkości w Kirgistanie, raczej nie urzeka, niska zabudowa, szarość azbestu, dziurawe chodniki i zapach etyliny 80 w powietrzu ;) No cóż nic się nie da zrobić, w końcu to tylko baza wypadowa na najbliższe 3 dni. Odnajdujemy nasz Hostel Ilbirs¹ i ruszamy na rekonesans i późny obiad. Jemy na bazarze w dziwnym lokalu, który sanepid w Polsce już dawno by zamknął. Ale co jak co jedzenie było smaczne jak u mamy, a manty bez mięsa z bliżej nieokreśloną zieleniną były genialne. Tylko herbata smakowała jak posłodzona woda, ale ja się nie czepiam przecież?

W drugim wpisie wspominałem, że bez internetu podróżować się da i bez telefonu też się da. I żywym tego przykładem była para staruszków z Francji, których poznaliśmy na śniadaniu w naszym hostelu. Da się? Da się! Generalnie bardzo z nich fajni i sympatyczni ludzie, ja w ich wieku chcę być dokładnie taki sam. Bo wiek to nie liczba to stan umysłu!

¹Nocleg 3800KGS/3 noce/2os.

Zdjęcia (39)

Komentarze (0)